Araf

Anne bir daha büyüdüm.

Bugün de,içimden tek bir hareketlilik çabası çıkmadı.Mesut'la konuştum.'Ben çıkıyorum,Tuğrul'la buluşacağım'dedi.İçim büküldü,Mesut büktü beni.Nefret ettiğim kalabalık içinde sıkış tepiş mekanlarda bir bardak soğuk efes içmenin beni bu kadarda etkileyeceğini düşünmemiştim.Dün bir yıl olmuş.Bir yıl önce İstanbul'dan Almanya diyarlarına uçacağım vakit Mesut bey'le içilen filtre kahveler,biralar,kusarcasına yenilen yemekler.Son dakikaya sıkıştırdığım her şey.Deniz kokusu,yokuşlar,sahaflar..

Karar vermenin bu kadar zor olduğu aşamalardan geçmedim değil.Ama böylesi olmadı.Kalmak geleceği düşünerek,Derin'i kaçırarak onun iyiliğini düşünmek,içine edilen arkadaşlıklarım.Her gününde anlamı olan o ağaçlı tren yoluna bakan evim.Beni okuldan soğutan bölümüm sistemim.Ama yine de en berbat halimle bir bardağın etrafında toplanan fikirler.Küstüğüm,kaçtığım adamlar.Yitirdiğim İpek'ler,Elif'ler yorgunluklarım.Uzakların yakınlarımla daha yakın olması.

Şimdi.

Karar yakındır.