'Hırsların kölesi olmak' klişe.Klişelerin doğrusu.Tüm dünya köle.Kimi insanlar için söylense de herkes için geçerli.Dercelendirlemeriyle,dönemlendirilmeleriyle.

'Kişisel tatmin'denilen şey insanı en huzura eriştiren şey ama sadece bununla hareket edemeyeceğine inandırılmak,hep bir sonrası için kağıtlar için üzerine mühürler için bir şeyler yapmak.Bir torba dolusu pire için bile yorgan yakacak lükse sahip olmamak,elit olmamak.İçine işlenen sadakat denilen duygu için kendini her daim ezmek.Birilerine ailene,babana ,annene,hocana vefanı ödemek.Bir kere istediğin gibi haraket edememek.

İstemediğin mekanlarda çürümek,düşünmek tüm olanları tüm her şeyi yapacakları,yaptıklarını yapıyor olduklarını.Tüm zaman dilimleri çöreklenir,kapalı mekanlarda kendinle hoş beş ettiğin zamanlar.


Hiçbir şeye tahammül edemediğin için,buna gücün olmadığı için yalnızlığı sevdiğine inandırırsın kendini.En ufak müdahele de beynin sana 'yalnız olmayı'sevdiğin sinyalleri yollar.

Basit,sıradan olmayı dilersin.'Basit dediğim bayağı demek değil.

Yadırgarsın durduğun noktaları.Sorgularsın canlı cansız her şeyin varlığını.Tam isyan edecekken 'Pes' der içinde ki yengeç.

Çömelir kalırsın,öylece,öylesine...