7 Nisan 2009 Salı

2 günlük kehanetler.


Bahar bana hiç yaramıyor.Nitekim kaşınıyorum,şişiyorum,uyuyorum.Bir gazla bir saatlik tren yolculuğuyla ulaşılan o güzide bölgeye ulaşmayı başka şekillerde düşündüm.Mesala evimin önünde ki üsütünde panikten krizler geçirdiğim bisikletle.15.dakikasında tepemden aşağı beni bekleyen dolu kardeş.Tek sığınacağım bir yer olmaması ,2 tane veletin kafama yumurta atması.Ve benim bunlara bile sinirlenemem.Bağırsam şöyle,koşsam sinirden,haykırsam yüzlerine en sevmediğim seslere.

NOT:Altı aydır tek bir diyolağa girmeyen odasında yaşayan ve sosisle beslenen Rus yarması ev arkadaşımın dün kekeleyerek benimle girdiği ilk konuşması,evi temizlememesine hayıflanmamı bile sildi.Selam ederim sana.Çok yalnızsın adam.

Hiç yorum yok: